Sinds een tijdje is Showkorps WIK ‘hot’ bij de Oostelijke buren. Na Frankfurt staat Showkorps WIK in de twee grootste stad van Duitsland, Hamburg, op de planken. En dan nog in de vermaarde ‘Barclaycard Arena’. Aantal zitplaatsen: 13.000….!!
Nacht van donderdag op vrijdag. 02u stipt! Nee, ik spreek niet in ‘Amerikaans uur’. Rond 2u ‘s nachts worden we op het appel verwacht in International Tours’ loods. Met kleine oogjes verzamelen we ons op de bus en zetten we ons schrap voor een ritje van een kleine 10 uur. Gelukkig weten de meesten de slaap opnieuw te vatten om rond achten gewekt te worden met de bekende woorden ‘juppe, juppe’. Tijd voor ontbijt!
Na dat ontbijt was het eigenlijk niet zo ver meer. Dus gelukkig sliepen de meesten meer dan de helft van de rit uit. Aankomen deden we in het hotel, ergens in een wijk waar Duitstaligen ver te zoeken waren…. Maar, het hotel voldeed prima en onszelf wat op te frissen tijd om even de lokale culinaire traditie te leren kennen.
En dan werd het tijd om naar de fameuze Arena te trekken!
Eens in de Arena waren we toch wat onder de indruk van het geheel. Maar we kregen al snel een boodschap die ons met de voetjes op de grond deed belanden; ‘geen bordjes!’. Je moet weten dat deze markeringen echter van ontzettend groot belang zijn om de show tot een goed einde te brengen. Niet alleen puur choreografisch, maar ook naar de veiligheid van de muzikanten toe! Toch hield de organisatie voet bij stuk, maar wisten we hen te overhalen om toch enkele verdoken markeringen toe te laten. Oef!
Na een kennismaking met het veld tijdens een korte repetitie en een vrij chaotische repetitie van de finale tijd voor de avondmaaltijd en om om te kleden. Het is eigenlijk een eerste keer dat we ‘s winters een taptoe afwerken en dat stelde ons voor een praktisch probleem. Zou opwarmen überhaupt helpen? De brass besloot een koper ‘lauw’ te houden, maar de drumline beet op z’n tanden en trotseerde de koude voor een korte ‘warm-up’.
Tijd voor actie! Na de intro tijd voor Movement I. Het publiek is compleet verrast door wat het te zien krijgt. Wanneer Movement I wordt afgesloten is het een aarzelend applaus, maar tegen Movement II krijgen we het publiek helemaal op onze hand. Movement III en IV brengen het aanwezige publiek helemaal in vervoering en op het einde mogen we rekenen op een staande ovatie!
Beschrijven wat je voelt tijdens het uitvoeren van een show is bijzonder moeilijk, maar gelukkig kan ‘nieuwe media’ helpen. Met behulp van een action cam, gemonteerd op de snaredrum van Liam, krijg je onderstaand twee filmpjes te zien die je zelf laten meedraaien in de show. Enjoy!
Eind goed, al goed dan maar? Wel ja, er is natuurlijk nog die finale. En die had toch wel wat voeten in de aarde. Vooral aan één, duidelijk in Duitsland ontzettend populair, nummer leek er maar geen einde te komen. Toch kweten we ons van onze taak en konden we moe maar voldaan richting hotel trekken.
Eens aangekomen gingen enkelen nog even de buurt verkennen, maar al bij al lag het hele nest toch op een redelijk uur in zijn bedje. ‘s Anderdaags dus fris en monter om de lange terugreis aan te vatten. Gelukkig was er genoeg ‘marchandise’ aan boord om ons geanimeerd terug naar Oostende te brengen.
Verslag: Gerrit