Mazamet, Frankrijk

[ms_row]

[ms_column style=”1/3″ class=”” id=””]

[advanced_iframe src=”https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FShowkorpsWIK%2Fposts%2F1192699284213505&width=300″ width=”300″ height=”614″ style=”border:none;overflow:hidden” scrolling=”no” frameborder=”0″ allowTransparency=”true” allow=”encrypted-media”][/advanced_iframe]

[/ms_column]

[ms_column style=”2/3″ class=”” id=””]

Nacht van donderdag op vrijdag, 02.45 uur – depot International Tours. Muzikanten verzamelen met kleine oogjes, maar vol enthousiasme om de lange rit naar Mazamet in Zuid-Frankrijk aan te vatten. Gelukkig konden we dankzij de steun van onze sponsors en donaties via de pizzaverkoop en quizavond uitkijken naar een comfortabele verplaatsing met het vliegtuig.

Aangekomen in Lille, heerlijk rustige luchthaven trouwens, nog even wat achter de kiezen als ontbijt om daarna te boarden op het vliegtuig. Een groot uurtje later komen we al aan in Toulouse van waaruit we per bus richting Mazamet trekken. De sfeer zit er al goed in, want weinigen hebben tijdens de hele rit een uiltje geknapt. Iedereen kijkt simpelweg reikhalzend uit naar wat komen zal.

We worden ontvangen door Moustafa (al snel ‘Moussa’ voor de vrienden…) en onze begeleidster Yasmina. Na een halve dag reizen is het al meteen ‘showtime’. Na een repetities van het finalenummer en een intieme performance om ons voor te stellen bij de collega-muzikanten vertrekken we naar het centrum om er een eerste keer een lap op te geven. Hoewel dit gepland was als finale-repetitie maakten wij er uiteraard…weer een muzikaal feestje van. Het resultaat, dat vind je in de video hieronder:

[advanced_iframe src=”https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2F1446178925439209%2Fvideos%2F1833091276747970%2F&show_text=0&width=560″ width=”560″ height=”315″ style=”border:none;overflow:hidden” scrolling=”no” frameborder=”0″ allowTransparency=”true” allowFullScreen=”true”][/advanced_iframe]

Ondertussen hadden we ook één andere zorg; hoe zou het ons lukken om onze muzikale verplichting uit te voeren én de match van de Belgen te volgen? Maar gelukkig hadden we een fantastische organisatie die terwijl op het marktpleintje voor een ‘amuse’ zorgden, de eetzaal omtoverde tot supporterslokaal voor de matchen mét groot scherm. Om 20.00 uur konden wij dus met z’n alle samen, #RedTogether, supporteren en meegenieten van misschien we de mooiste match van de Rode Duivels ooit.

[advanced_iframe src=”https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FShowkorpsWIK%2Fphotos%2Fa.723777424439029.1073741830.651089951707777%2F1193259687490798%2F%3Ftype%3D3&width=500″ width=”500″ height=”472″ style=”border:none;overflow:hidden” scrolling=”no” frameborder=”0″ allowTransparency=”true” allow=”encrypted-media”][/advanced_iframe]

Met een comfortabele 0-2 ruststand vertrokken we alweer naar het centrum vanuit het Palais des Congres richting het stadscentrum (die route zouden we nog een aantal keer moeten doen dat weekend….) om er de miss-fanfare verkiezing bij te wonen. Chinese vrijwilligers Nele en Aurélie hielden de eer van het korps hoog, maar moesten het helaas afleggen tegen een aantal…. schaarser geklede dames. Niet getreurd, ondertussen wisten we dankzij het grote TV-scherm in de pittabar op het marktplein dat de buit voor de Rode Duivels binnen was. Vol adrenaline betraden we het podium waar we voor het eerst echt een grote indruk maakten. En we lieten niet na de Fransen te laten weten dat de ‘Belgen’ eraan kwamen:

[advanced_iframe src=”https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FShowkorpsWIK%2Fposts%2F1194064567410310&width=500″ width=”500″ height=”398″ style=”border:none;overflow:hidden” scrolling=”no” frameborder=”0″ allowTransparency=”true” allow=”encrypted-media”][/advanced_iframe]

Moe, maar bijzonder tevreden over de optredens van de dag keerden we rond 24u terug naar het Palais om daar nog even gezellig na te kaarten of om meteen het hotelbed te gaan opzoeken om ‘s anderdaags met een vat vol energie opnieuw klaar te staan.

Zaterdagmorgen, de één met al wat kleiner oogjes dan de andere, verzamelen we bij de ontbijttafel. We krijgen nog een briefing over de dag waarbij het schema – hoe kan het ook anders in Frankrijk – ondertussen licht aangepast was. Daags ervoor was best aangenaam qua temperatuur, maar op zaterdag schijnt de zon volop en wordt de grens van 30° C in de ochtend al vlotjes bereikt. Hoewel we pas ‘s middags op het appel verwacht worden trekken we na het ontbijt meteen onze instrumenten op en zoeken een plekje in de schaduw om er tot na de middag te repeteren aan het laatste deel van onze show. Dat was uiteraard zonder de brass gerekend, zij konden de verleiding van het het ‘zunnetje’ niet weerstaan, met als resultaat toch enkele verbrande lichaamszones en één korte appelflauwte van een speler. Gelukkig het laatste uurtje ensemble dan toch in de schaduw.

[advanced_iframe src=”https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FShowkorpsWIK%2Fphotos%2Fa.723777424439029.1073741830.651089951707777%2F1194138850736215%2F%3Ftype%3D3&width=500″ width=”500″ height=”472″ style=”border:none;overflow:hidden” scrolling=”no” frameborder=”0″ allowTransparency=”true” allow=”encrypted-media”][/advanced_iframe]

‘s Middags na een deugddoende repetitie tijd om even te verpozen op een terrasje. Ons favoriete café in Mazamet hadden we ondertussen gevonden; Café Le Paris waar de waard ons danig genegen is dat we telkenmale ‘muzikantenkorting’ verkrijgen of hij ons simpelweg een rondje trakteert. Om 16u roept opnieuw de plicht en staan we klaar om, daar gaan we weer, van het Palais naar het centrum te marcheren. Aldaar wacht ons toch wel een verassing van formaat. Het slaperig stadje aan de voet van de Pyreneeën heeft een metamorfose ondergaan tot bruisende festivalstad. Duizenden mensen staan klaar om ‘WIK Showkorps de la Belgique’ (sic) te komen aanmoedigen want – we stonden al op de affiche als cover – we worden aangekondigd als de ‘topact’ van de avond.

[advanced_iframe src=”https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2F1446178925439209%2Fphotos%2Fa.1446980355359066.1073741828.1446178925439209%2F1834223156634782%2F%3Ftype%3D3&width=500″ width=”500″ height=”338″ style=”border:none;overflow:hidden” scrolling=”no” frameborder=”0″ allowTransparency=”true” allow=”encrypted-media”][/advanced_iframe]

Na de gebruikelijke detente voor een parade kunnen we starten en het mag gezegd; we stelden niet teleur. Met het opzwepende ‘Can’t take my eyes off you’, de knallende en swingende streetbeats, het aanstekelijke ‘Happy’ en onze andere enthousiaste paradenummers weten we iedere omstaanders hart te veroveren tijdens de parade. En dat vertaalt zich in een daverend applaus wanneer we aan het einde van de avond nog eens het podium opmarcheren voor een kort optreden op het marktplein. We sluiten het hele gebeuren af met het finalenummer ‘When you believe’ met onze collega-muzikanten uit Oekraïne die ondanks de taalbarrière reeds heel goede vrienden geworden waren. De uitvoering was zeer geslaagd, prachtige muzikale samenwerking.

En zo zat het weekend er alvast muzikaal op. We genoten nog even van het vuurwerk met percussie-spektakel op het podium om dan – hier gaan we weer – te marcheren naar het Palais. Een aantal muzikanten keerde na het inladen van de instrumenten en uniformen nog terug naar het centrum om aldaar de sfeer te gaan opsnuiven, maar de meeste waren erg tevreden bij het aanzicht van hun bed.

Hoewel we eigenlijk nog een ‘toeristisch dagje Toulouse’ gepland hadden, noopte tijdsgebrek ons om in Mazamet te blijven tot we met de bus konden vertrekken. We brachten ons favoriete terrasje nog een bezoekje waarna we de bus opklimden om de rit aan te vatten naar de stad aan ‘t Zèètje. Om 20u komen we aan en dankzij een zeer vlotte rit van camionette-chauffeurs Dieter en Annabelle (dank je!!) konden we nog die avond onze instrumenten in het lokaal terugplaatsen, onze bagage meenemen en afscheid nemen van elkaar want met nu Mazamet erop zit gaan ook wij even in ‘zomermodus’ tot begin augustus.

[advanced_iframe src=”https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FShowkorpsWIK%2Fphotos%2Fa.723777424439029.1073741830.651089951707777%2F1195364750613625%2F%3Ftype%3D3&width=500″ width=”500″ height=”416″ style=”border:none;overflow:hidden” scrolling=”no” frameborder=”0″ allowTransparency=”true” allow=”encrypted-media”][/advanced_iframe]

Zo sluiten we het fantastische voorjaar af met mooie optredens, goed werk aan de show en kijken we uit naar het najaar die dan de periode om dat harde werk te verzilveren in prachtige taptoe-optredens met onze showproductie ‘Déja Vu’!!

Verslag: Gerrit
Meer foto’s volgen, van zodra geüpload zetten we ze mee in dit bericht.

[/ms_column]

[/ms_row]

Winkelwagen