Sinds vele decennia is het “sportcentrum” een hoogtepunt op de WIK-jaarkalender. De ganse WIK-familie, turnkring en showkorps, boden een avond vol met animatie. Van jong tot oud en van speels tot professioneel brachten meer dan duizend deelnemers een beweging en muziekspektakel.
Openen deden we met verve; in kader van ‘110 jaar’ Turnkring Willen Is Kunnen maakten we een prachtige entrée door het vormen van de cijfers ‘110’. Het afmarcheren ging iets minder vlot door het beperkte zicht, maar gelukkig konden de ervaren muzikanten snel hun draad terugvinden.
Niet veel later al een eerste ‘specialleke’. Een gelegenheidsband begeleidde de kleuters op de bekende tonen van ‘Colonel Bogey’ (van Frederick Joseph Ricketts voor de kenners).
Een tweede tussenact kondigt zich niet veel later aan; deze keer zijn het onze bass-drummers die de show stelen met hun stand-stillversie van ‘Goldfish’.
Maar beste WIK-fans; niet getreurd. The best was yet to come… Na de pauze brachten we voor het eerst ‘Déjà Vu’ voor de WIK-familie. En het mag gezegd. We stelden zeker niet teleur. Uiteraard was er nog enige aarzeling en moet we de show nog het onze maken, maar de show werd verrassend positief onthaald. Geen evidentie voor het eerder gymnastiek-gerichte publiek.
Op zaterdag deden we er nog een schepje bovenop. Met heel wat meer overtuiging brachten we de show naar een nieuw level en het publiek keek en genoot.
En als afsluiter onze crowdpleaser ‘Can’t take my eyes of you’ maakte de cirkel rond.
Naar goed traditie werd iedere avond afgesloten met een teusje, waarna we – ook naar goede traditie – als laatste de bar sloten.
Het was weer mooi geweest en een fantastisch eerste hoogtepunt van ons seizoen.